Er zijn drie belangrijke productiemethoden voor ferromangaan met een middelhoog en laag koolstofgehalte: de elektrische siliciumthermische methode, de schudovenmethode en de zuurstofblaasmethode.Het ferromangaan-smeltproces met laag koolstofgehalte bestaat uit het toevoegen van mangaanrijk erts, mangaan-siliciumlegering en kalk aan de elektrische oven, voornamelijk door elektrische verwarming om de lading te smelten, en mangaan-siliciumraffinage en desilicatie worden verkregen.

De schudovenmethode, ook bekend als de schudlepelmethode, is het smelten van de vloeibare mangaan-siliciumlegering en vloeibare medium mangaanslak in de minerale thermische oven in de schudlepel, in de schudlepel voor sterke menging, zodat het silicium in de schudlepel mangaan-siliciumlegering reageert met het mangaanoxide in de slak, voor desiliconisatie en mangaanreductie, en vervolgens wordt de vloeibare mangaan-siliciumlegering met een deel van het silicium opnieuw gemengd in de elektrische oven met voorverwarmde mangaanrijke erts en kalk om ferromangaan met laag koolstofgehalte samen te smelten .

Deze twee methoden hebben de problemen van een hoog energieverbruik, hoge kosten en een lage productie-efficiëntie.

Het smelten van ferromangano met laag koolstofgehalte door middel van zuurstofblaasmethode is het verwarmen van het vloeibare ferromangano met hoog koolstofgehalte, gesmolten door een elektrische oven (die koolstof 6,0-7,5%) bevat in de converter, en het verwijderen van de koolstof in ferromangano met hoog koolstofgehalte door zuurstof in het bovenste zuurstofpistool of argon te blazen onderaan de bovenkant blaast zuurstof, terwijl de juiste hoeveelheid slakmiddel of koelvloeistof wordt toegevoegd, wanneer de koolstof wordt verwijderd om aan de standaardvereisten (C≤ 2,0%) te voldoen. De resulterende legering is ferromangaan met gemiddelde koolstof.

Bij de productie van ferromangaan met middelmatig koolstofgehalte volgens deze methode is het slagverlies van mangaan groot, de opbrengst aan mangaan laag, er zijn ook problemen met een hoog energieverbruik, hoge kosten en lage productie-efficiëntie, en er moet mangaanrijk erts worden gebruikt. en arme mangaanertsbronnen kunnen niet worden benut.

De uitvinding heeft betrekking op een nieuw smeltproces met een laag energieverbruik, een hoge productie-efficiëntie, een hoge opbrengst aan mangaan en lage kosten, waarbij volledig gebruik kan worden gemaakt van de arme mangaanertsbronnen door middel van een hoograffinageoven.